De heuvel van Château Neercanne oprijden is altijd even spannend. Niet alleen omdat je benieuwd bent naar de ervaringen die je deze keer weer boven aan de culinaire top gaan brengen, maar ook omdat de lange oprijlaan oogt alsof je elk moment een hert of de bejaarde boswachter aan kunt rijden. Voor Smakelijk Maastricht ging ik samen met een collega eten bij Château Neercanne en reed breed glimlachend van geluk de heuvel weer af.

Château Neercanne is onderdeel van de Oostwegel Collection en een hotspot buiten de stadsmuren van Maastricht. Het kasteel is als het ware uit de heuvel opgetrokken. De grotten waar de wijnkelder en enkele feestzalen gelegen zijn, zijn ronduit prachtig. Het château, dat op de grens met België ligt, heeft twee restaurants: lunchrestaurant L’Auberge, en het Kasteelrestaurant dat beschikt over een Michelinster. Wij gingen voor je proeven bij het Kasteelrestaurant.

Maître d’hotel Dennis Lemmens ontvangt ons in ‘De Gulden’, een torentje naast het bordes van het kasteel. Het is een klein museum dat herinnert aan de legendarische Eurotop die hier in 1991 werd gehouden. Met een glas eersteklas champagne en een ‘krokantje van zaden en noten met paling en appel’ genieten we van een panoramisch uitzicht over Maastricht en het Jekerdal.

De champagne is zoals die moet zijn als aperitief: verfrissend, met een goede pareling in het glas en een fijne mousse bij het drinken. Terwijl we even later het prachtige uitzicht bekijken vanaf het bordes – het kijkt uit over de Limburgse heuvels en de kasteeltuin – wordt een volgende amuse op tafel gezet: watermeloen, ijs van gefermenteerde knoflook, gort en gazpacho. Een mond vol smaak. De pittige knoflook is een prachtige combinatie met de zachte gazpacho, wat ons doet nagenieten van de warme zomerdag.

Een van de obers, gekleed in een matrozenpak, begeleidt ons vervolgens over het bordes en langs het terras naar het restaurant, waar het goed druk is. Zo te horen zijn er heel wat internationale gasten aanwezig. Het is dan ook André Rieu-tijd in Maastricht. Ook zie ik in de hoek wat bekende Limburgse gezichten zitten. Een aangenaam gezelschap voor een doordeweekse avond.

De ober in matrozenpak serveert ons de laatste amuse voordat we verder gaan met het grotere werk. De amuse is afgeleid van één van de bekendste gerechten van Château Neercanne. Het dateert uit 1991 toen hier werd vergaderd over het Verdrag van Maastricht. Net als koningin Beatrix, de Franse president en de Europese regeringsleiders van destijds eten we knapperige langoustine in aardappel gebakken met een compote van courgette en een lichte currysaus. Mooi hoe een 25 jaar oud gerecht zo hedendaags oogt en smaakt!

We worden voorbereid op het eerste voorgerecht en krijgen een Riesling Wachenheimer uit 2014 door de sommelier ingeschonken. Het gerecht dat erbij wordt geserveerd is rauwe hamachi (geelvin makreel), dashi (gefermenteerd zeewier) en komkommer. De Japanse smaken komen perfect samen op het bord. Zo zorgen voor een frisse start van het menu. De hoeveelheid hamachi is precies genoeg. De riesling verzwakt lichtjes van smaak – in tegenstelling tot het gerecht – maar dat maakt de zee-egel met quinoa geserveerd in eigen schelp helemaal goed. Een perfecte combinatie!

Als tweede gerecht krijgen we op onze ronde tafel aan het raam rode mul geserveerd. De vis ligt op zuurdesembrood en is gebakken op het vel waardoor hij vanbuiten knapperig smaakt en vanbinnen zacht en sappig is. Als garnituur ligt op het bord parelcouscous en doperwten, maar het beste blijft nog de tomaat met ansjovis die door het zoetzure de eerder geschonken Edetana Blanca uit Catalonië (gemaakt van onder meer Viognier en Garancha Blanca) complexer maakt dan bij de eerste slok. Goede keuze van de sommelier. Ook onze complimenten aan de ogen van de kok die de ansjovisfilet in zo’n klein stukje heeft gesneden dat we hem bijna niet zagen. Fijnwerk!

Voor de volgende gang mogen we een kijkje nemen in de keuken bij Junior Chef Gilbert von Berg, die langzaam het stokje overneemt van chef-kok Hans Snijders. Hoewel de chef-kok zelf niet aanwezig is tijdens ons bezoek aan Château Neercanne, merken we daar vrij weinig van. Tijdens het dresseren van de volgende gang zien we met eigen ogen hoe goed het keukenteam van Neercanne op elkaar is ingespeeld. Ze dresseren paella gemaakt van bomba rijst, kippendij, kreeft en een geweldige jus van chorizo. Ook bij dit gerecht drinken we de Catelaanse wijn en het is verrassend hoe deze goed samengaat met de krachtig smakende chorizosaus.

Annemarie Fijten, de sommelier van dienst, vertelt ons dat we met de volgende stap in het menu een echte klassieker uit de keuken gaan proeven. Ze schenkt een Dornfelder uit Rheinhessen in van het jaar 2005 en vertelt ons waarom de romige en aardse tonen van deze zeventien jaar oude wijn goed bij het volgende gerecht passen. Complimenten aan sommelier Dominique Jacobs die deze sommelier perfect heeft opgeleid. Wie een bezoek brengt aan Château Neercanne mag zich gelukkig prijzen als Annemarie haar korte uitleg aan jouw tafel komt doen. Heel tof!

De uitleg van Annemarie heeft ons benieuwd gemaakt naar het klassieke gerecht dat komen gaat. Het is kalfszwezerik gelakt met noten. De saus is gemaakt van witte truffel, knoflook en is gegarneerd met zilveruitjes en anijspaddenstoelen. De kleine lobben zwezerik doen vermoeden dat we keelzwezerik eten. Al bij de eerste hap kan ik me voorstellen hoe de Michelininspecteur zich zestig jaar geleden moet hebben gevoeld bij het toekennen van de eerste ster. Mooi om te proeven hoe Hans Snijders zijn invloed op de keuken behoudt en onze generatie leert hoe klassieke gerechten horen te zijn.

Het hoofdgerecht is Black Angus-beef met sukade, cantharellen, sjalotten en een jus van sjalotten. Goed dat het brood nog op tafel staat om de iets te zoute saus mee te verzachten. We drinken er een Portugese rode wijn bij uit de Douro-streek, gemaakt van de Turriga Nacional en Turriga Franca, die de saus terug in balans brengt.

Na het hoofdgerecht verschijnt de jongen in matrozenpak weer en begeleidt ons naar de grotten van het kasteel waar de wijnkelder zich bevindt. We nemen plaats in de mergelgrotten, niet ver van de plek waar in 1991 de Europese leiders hun handtekening zetten, en worden omgeven door tientallen kaarsjes. Als ik niet met een collega op stap was, zou dit een perfecte plaats zijn voor een date. Zelfs de netwerkverbinding op je telefoon valt even weg.

Annemarie heeft de weg door de grot blijkbaar ook gevonden en staat al klaar met de volgende versnapering: een Maury, een op port lijkende wijn uit het zuiden van Frankrijk gemaakt van de Grenache-druif. De wijn hoort bij de geserveerde kaas van de befaamde Vlaamse kaasaffineur Van Tricht, al had ik er liever de eerste wijn (Riesling) erbij gedronken. Ik eet Remeker, Pas de Blue en Zwaluwgekwetter (een witschimmelkaasje afkomstig uit de Achterhoek). Mijn tafelgenoot die helaas geen kaas mag eten, krijgt als alternatief de Chocolat Delice. Nog zo’n klassieker van Château Neercanne: een chocolade praline met Grand Marnier, die fantastisch blijkt te combineren met de Maury.

Alsof het allemaal nog niet mooi genoeg geweest is krijgen we, terug aangekomen in het restaurant, een dessert van zomerfruit met eiwitschuim en yoghurt. Een zoete afsluiter, die gelukkig fris gehouden wordt door de sorbet van basilicum.

De halfzoete Zuid-Afrikaanse wijn bij het laatste gerecht is gemaakt van de Steen-druif (die in Europa Chenin Blanc heet), en is zoet door het weghalen van de gistcellen waardoor er restsuiker in de wijn overblijft.

De wijn smaakt naast het dessert echter totaal niet zoet. Het is net alsof we een droge wijn drinken, maar na een hap(je) van de op tafel gezette Madeleine proeft de wijn een stuk minder droog. Leuk om eens uit te testen wanneer je in Château Neercanne bent.

Breed glimlachend rijd ik op het einde van de avond de heuvel van Neercanne weer af – langs het huis van de bejaarde boswachter en zijn vrouw – en draai de weg op naar Maastricht. Ik kijk nog een keer achterom naar het verlichte mergelkasteel, verlangend naar het moment waarop ik weer de heuvel van Château Neercanne mag oprijden. Bedankt aan het hele Château Neercanne-team voor de smakelijke avond in Maastricht.

Wij aten het Menu Prestige (105 euro) en dronken aangepaste wijnen (58,50 euro). Eet je liever wat goedkoper? Kies dan voor het Neerkanjer menu (drie gangen voor 49,50 euro + 13 euro extra voor een vierde gang).