Een lange ontspannen lunch, waarbij je een voorgerecht, twee tussengerechten, een hoofdgerecht én een nagerecht in willekeurige volgorde (afhankelijk van je route) tot je neemt. Tussen de gangen door wandel je van het ene naar het andere sfeervolle etablissement. De WijnSpijswandeling, een culinaire ‘wandeltocht’ die in tal van binnensteden wordt gehouden, bracht zondag in Maastricht bijna 300 mensen op de been. Smakelijk Maastricht wandelde mee.

Voor het begin van deze wandeling posteren we ons deze vroege zondagmiddag – de warmste 8^ste april sinds mensenheugenis, zo blijkt later – op de stoeltjes voor Café Nouveau, de kaas- annex wijnbar in de pittoreske Koestraat. De zon, de houten tafeltjes voor de talrijke terrasjes en het flanerende – op zijn paasbest uitgedoste – volk zorgen voor een vakantiegevoel in eigen land. Een gevoel dat nog eens versterkt wordt als de serveerster vrijwel automatisch met twee glazen primitivo aan komt zetten: één voor mij en één voor mijn gast. De Zuid-Italiaan hoort bij de kazen die worden uitgeserveerd op een klein plankje van leisteen: een ‘neefje’ van de Rommedoe, de aloude Limburgse stinkkaas, op een stukje zuurdesembrood met stroop. Met daarnaast twee vlaaipuntjes zachte geitenkaas op een Melbatoastje, begeleid door een confiture van cranberry. Een nagerecht als voorgerecht, en dat om 12.00 uur; je moet er maar van houden.

We laten de steeds drukker wordende Koestraat achter ons – en daarmee een deel van onze medewandelaars naar later blijkt – en zetten onze schreden via het bekoorlijke Onze Lieve Vrouweplein en de antieke Sint Servaasbrug – een route die de oude Romeinen al aflegden – richting van het bruisende stadsdeel Wyck, waar restaurant FLO, vlakbij het station, pleisterplaats nummer 2 is. Ooit gehoord van een zuurkoolbitterbal? Nee? Dan doe je er goed aan je licht eens op te steken bij deze typisch ‘Parijse’ eetgelegenheid, waar chef-kok Kris School (Christian École) een paar jaar geleden de boule au choucroute ontwikkelde. Zijn opzet was was eens een keer ‘iets anders’ met zuurkool te doen. Het is hem nog gelukt ook. Eigenlijk zouden alle liefhebbers van lekker eten zich moeten samenpakken om het overheerlijke balletje – dat speciaal voor vandaag vergezeld gaat van een boterzacht stukje langzaam gegaard buikspek, fijne zuurkool, schuim van aardappel en crumble van mosterd – standaard op de kaart te krijgen. Na het zware voorgerecht van daarstraks, is de zuurkoolbitterbal een prachtig tussengerecht, zeker in combinatie met de beendroge Elzasser Riesling 2012 van Bestheim.

Bij Touched, Boutique Gastronomic in de Hoogbrugstraat (eveneens in Wyck) worden we bij binnenkomst begroet met een vriendelijke handdruk. We bevinden ons op de plek waar oer-Maastrichtenaar Huub Biro jarenlang zijn goed aangeschreven Italiaanse restaurant Ca’del Biro runde. Binnen een minuut nadat we hebben plaatsgenomen worden onze glazen gevuld met een kruidige rosé van pinot grigio (Malgher) uit Veneto. Het is gezellig druk. Persoonlijke aandacht en gastvrijheid maken onmiskenbaar deel uit van het DNA van deze gastronomische boetiek. Pepesan heet het gerecht waarmee de keukenbrigade van Touched de WijnSpijswandelaars vandaag verrast, een Indonesisch gerecht van makreel gestoofd in bananenbladeren, met knoflook, ui, citroengras en sambal. Het pittige visgerechtje gaat vergezeld van een chipje van lotuswortel, kaviaar van goeloe djawa (Javaanse palmsuiker) en een gelletje van yuzu. Mooie smaken op een mooi bord. De frisse, kruidige rosé biedt een mooi tegenwicht aan de pittige smaken.

De volgende etappe is qua zwaarte te overzien: twee smalle, levendige straatjes door en dan linksaf, richting de Sint Servaasbrug. We bevinden ons nog net in Wyck, om precies te zijn in de Wycker Brugstraat 54. Hier huist sinds enkele jaren Bouchon d’en Face, een adresje dat de ware liefhebber van de Franse keuken zelfs met een blinddoek om weet te vinden. We proeven er ook vandaag de smaak van eenvoud en realiseren ons opnieuw hoe lekker die kan zijn: een prachtig geportioneerd stukje gebakken eendenborst met spitskoolpuree en een saus van Limburgse mosterd. De pure smaken van de eenvoudige combinatie gaan hand in hand met een gloedvolle wijn uit de Gascogne, waarvan we tot nu toe alleen het witte broertje kenden. Domaine de Joÿ is een prettig wegdrinkende allemansvriend, gemaakt van de niet-alledaagse tannat, in combinatie met syrah, cabernet franc en merlot. Noblesse oblige. Eenvoud daarentegen verplicht tot niets. En dat is op een lazy sunday afternoon als deze een prettige gedachte.

Toen we Björn Dijkstra, de sympathieke patron-cuisinier van restaurant Le Bon Vivant in de Capucijnenstraat (aan de andere kant van de Maas, niet ver van het Vrijthof en de Markt) een paar weken geleden vroegen naar zijn favoriete gerecht, hoefde hij niet lang na te denken: sous-vide gegaard draadjesvlees dat even op de Green Egg gelegen heeft met rode kool is zo’n gerecht waar mijn gasten graag voor terugkomen, vertrouwde hij ons toe. En een mals stukje geroosterde sukade met een crème van pastinaak en rode port, een gekaramelliseerd appeltje en een jus van sjalotjes is exact hetgeen we vandaag krijgen aan de grote tafel waar we aanschuiven te midden van andere WijnSpijswandelaars. Op tafel staat heerlijk, knapperig brood, dat met een paar korrels zeezout en een drupje olijfolie op zichzelf al een hemelse traktatie is. We drinken een stevige rode syrah uit de Languedoc (Gayda), van een kwaliteit waarvoor ze zich in de Noordelijke Rhône niet zouden hoeven schamen.

Als we vanuit de diep gelegen kelder die Le Bon Vivant is via de stenen trap naar boven klimmen en het daglicht zich weer prijsgeeft, moeten we even met de ogen knipperen. Het zonlicht en de heerlijke, warme lentesfeer die zich meester heeft gemaakt van de straten in het centrum geven ons nog steeds het idee dat we op vakantie zijn. En dus wandelen we op ons gemak naar het laatste adresje in het Frankrijk van Zuid-Limburg dat we voor vandaag op ons lijstje hebben staan: Wijnrestaurant Mes Amis in de Tongersestraat, sinds jaar en dag dé referentie in Maastricht als het gaat om wijnspijscombinaties. Eigenaresse Annaline Doelen – haar zaak werd enkele jaren geleden uitgeroepen tot de meest gastvrije onderneming van Maastricht – maakt zich met name de laatste jaren sterk voor Limburgse wijnen. Niet voor niets werd zij vorig jaar tijdens het Preuvenemint door het voltallige gilde van wijnboeren in Limburg tot ambassadrice van de Limburgse wijn benoemd. Met de keuze voor de Auxerrois 2016 van de Apostelhoeve toont ze zich vandaag een waardig lid van het corps diplomatique des vins Limbourgeois. De mooie auxerrois blijkt speciaal geselecteerd bij een prachtig gerecht: langzaam gegaarde kabeljauw met diverse bereidingen van bloemkool, een wafeltje van pastinaak, een gerookt amandeltje en een chipje van truffelaardappel. Een voorgerecht als nagerecht. Wellicht zijn de ongebruikelijke menuopbouw en het culinaire keukengeweld er debet aan dat aan het einde van de rit onze smaakpapillen wat zijn verdoofd, waardoor we de finesses niet meer meekrijgen. Want laten we eerlijk zijn: honderden vrienden die op deze dag hun vingers hebben afgelikt bij een combinatie als deze can’t be wrong. Eigenlijk zit er maar één ding op: de volgende keer beginnen we onze WijnSpijswandeling bij Mes Amis. Het zijn en blijven per slot van rekening onze goede vrienden!