Het Kruisherenrestaurant in Maastricht is zo’n culinair pareltje waar je al snel aan voorbij zou lopen. Omdat je niet weet dat er een restaurant in het hotel gevestigd is, of misschien weet je het wel, maar ben je bang dat het ‘te chique’ is. Zonde, want je kunt je hier voor een prima prijs een middag of avond heerlijk in de watten laten leggen.

Mooi, mooier, mooist

Ik bezocht het Kruisherenrestaurant in Kruisherenhotel Maastricht tot voor kort altijd in de avonduren of bij slecht weer (althans, voor zover ik het me kan herinneren). Vandaag ligt het restaurant er anders bij: het voorjaarszonnetje schijnt fel door de grote glas-in-lood-ramen naar binnen. Vanaf ons tafeltje kijk ik om me heen en zie het klooster anders dan normaal: veel lichter en ruimer.

Aan tafel worden we verwelkomd door Nick Wolferink, onze gastheer van vanmiddag. We beginnen onze lunch met een glaasje champagne van Louis Roederer, sinds het voorjaar van 2018 de huischampagne van drie van de vier huizen van Oostwegel Collection. Bij deze fijne bubbel eten we eerst een amuse die bestaat uit twee lepels met nori, wasabi en seaweed. Een frisse verrassing! Als tweede amuse volgt een stukje licht gegrilde tonijn met een cremeux van wasabi, nori en een crème van soja. Over deze crème zijn we het eens dat ‘ie fantastisch is, al helemaal in combinatie met de tonijn.

Asperges

Het aspergeseizoen is inmiddels in volle gang. Dat zie je ook op het menu van het Kruisherenrestaurant: in ons volgende gerecht is het ‘witte goud’ gebruikt, net als in de gerechten die volgen. Mij hoor je niet klagen hoor, genieten dit! In het geval van ons voorgerecht eten we ze met corvina, vongole en doperwten en yuzu. De combinatie van de witte vis, asperges en yuzu maken dit een heel fris en zomers gerecht. Bij de corvina drinken we de Müller Thurgau van wijnhuis Mattia Filippi, een kleine wijngaard in het noorden van Italië.

Nick en wijn

Onder begeleiding van Bart Vanderstukken, F&B-manager van het Kruisherenhotel Maastricht, heeft onze gastheer Nick zich de afgelopen maanden verdiept in wijnen. Zo is hij verantwoordelijk voor alle wijnen die er in het Kruisherenhotel geschonken worden. Daarbij horen alle 150 wijnen die in het restaurant en de bar op het menu staan, maar ook de specials. Alle wijnen – met uitzondering van de huiswijnen – worden bewaard in een bijzondere, glazen wijnkoeling, beneden in Wine Bar Rouge & Blanc. De kennis die Nick de afgelopen maanden heeft opgedaan, vertaalt zich in leuke fun facts over alle wijnen die hij ons vanmiddag presenteert. Het verhaal is immers onderdeel van wat een wijn zo bijzonder maakt!

Blauwe Chardonnay

Ook bij de gang die komen gaat, drinken we een bijzondere wijn: is het niet de 100% Chardonnay in de fles van wijnkasteel Genoels-Elderen, dan is het wel de fles zelf. Deze is blauw, wat niet ‘normaal’ is voor een witte wijn, en wordt afgesloten met een druppeltje wax op de fles. Er zijn maar heel weinig flessen wijn zoals deze, vertelt Nick ons.

Het gerecht bij deze wijn is de tarbot, geserveerd met tomaat, zeekraal, lamsoor, artisjok, daslook en haringkaviaar. Een plaatje om naar te kijken.

Het brood dat tussen ons in staat, is overigens veel te lekker. De opengescheurde, papieren verpakking geeft het een rustieke look. Tijdens het bakken is er een tak rozemarijn in het hart van het brood gestopt. Dat ziet er leuk uit en geeft een heerlijke smaak aan het brood met een knapperige korst en een zachte binnenkant.

Drie keer lam

Voor ons volgende gerecht krijgen we de Blauwe Spätburgunder (dat is de Duitse variant van de Pinot Noir) 2015 van het wijnhuis Knipser ingeschonken. Deze rode wijn is zacht in de neus en bevat tonen van aardbeien en ander rood fruit. Mooi in combinatie met de drie bereidingen van lam, die vandaag worden geserveerd met asperges, mais en ravioli.

Er gebeurt veel op dit bord: de asperges zijn gekookt en in tempura gebakken, de gekookte variant is boterzacht, de tempura-variant fijn knapperig. Een van de drie bereidingen van lam is in de vorm van ossobuco, in dit geval boordevol smaak en overheerlijk. Net als de saffraan-saus overigens, die goed gekruid is. Last but not least de ravioli onderop, die een goed gevuld hart heeft en waarvan het deeg de perfecte dikte heeft.

De groene appel

‘Groene appel?!’, hoor ik mezelf denken als het dessert geserveerd wordt, ‘dat is toch geen dessert?’. Begrijp me niet verkeerd, ik twijfel absoluut niet aan de kwaliteiten van de chef, maar ik kan me gewoon bizar weinig voorstellen van een dessert met groene appel.

Uiteraard heb ik het ook deze keer weer bij het verkeerde eind. Dit dessert is toch wel de absolute verrassing van de middag. Het stuk fruit is op diverse manieren bereid en opgemaakt als een zomers geheel. De verschillende onderdelen van het dessert verschillen van zoet tot zuur en hebben allemaal verschillende texturen: een crème, een mousse en er ligt een bolletje ijs bij (dat overigens is gemaakt van Dael’s Droum-thee van Maison Blanche Dael). Bij de groene appel drinken we een eveneens appetijtelijke dessertwijn: de Riesling Spätlase van Weingut Haider. ‘HEERLIJK’ schrijf ik op. Dat was genieten!

Naar huis

Uiteraard is onze lunch niet voorbij voordat we een kopje koffie hebben gedronken. Vanmiddag worden die kopjes geserveerd met een salted caramel lolly en een macaron met onder andere framboos. Ruim drie uur hebben we vanmiddag aan tafel gezeten. We lieten ons verwennen door het team van het Kruisherenrestaurant en genoten van een viergangenlunchmenu (€ 61) met begeleidende wijnen (€ 8 per glas).

Je zult er gegarandeerd geen spijt van krijgen als je de volgende keer wél die koperen tunnel doorwandelt en je laat verrassen!