Het Kruisherenhotel ligt op een rustige plek midden in het centrum, op veilige afstand van de grotere en kleine winkelstraten. Wat veel mensen niet weten – terwijl dat eigenlijk wel zou moeten – is dat de chique slaapgelegenheid beschikt over een prachtig restaurant, waar ook niet-hotelgasten van harte welkom zijn.

Lunchen en dineren doe je in het Kruisherenhotel op de entresol, een soort van tussenverdieping, van waaruit je een prachtig zicht hebt op de glas-in-loodramen en de bijzondere historische schilderingen op de muur en het plafond. De entresol is tevens het gedeelte van het restaurant waar de koude keuken zich bevindt.

Ondanks alle statigheid (de kuipstoelen zorgen voor een speels tegenwicht) is dit bijzondere restaurant – koning Willem-Alexander en koningin Màxima waren er al te gast – een plek waar je je snel thuis voelt, al was het maar omdat het bedienend personeel erg vriendelijk is en je alle aandacht geeft.

We bevinden ons in een etablissement dat onderdeel uitmaakt van de Oostwegel Collection en dat betekent dat alles tot in de details klopt: van het botermesje bij ieder bord tot het rustgevende stemgeluid van Frank Sinatra op de achtergrond. Hoewel we een keuze kunnen maken uit een ruime kaart – de vele mogelijkheden staan in vier talen opgesomd – gaan we voor het lunchmenu dat – zeker voor een plek als deze – vriendelijk is geprijsd: vier gangen voor 57 euro; het bijbehorende wijnarrangement 32 euro.

Alles nodigt hier uit om zo uitgebreid mogelijk te tafelen en dus lang te blijven zitten. Maar omdat we ook nog moeten werken, beperken we ons tot drie gangen voor 45 euro (en 22,50 euro voor de bijpassende wijnen). Wie niet alles kan of mag eten (laat staan drinken) – zoals de collega die in blijde verwachting is – hoeft het maar te zeggen en de keuken onder leiding van chef Vincent van Vierzen past de borden aan. Het betekent automatisch dat de gerechten die naar onze tafel worden gebracht op detailniveau van elkaar verschillen, doordat ze qua ingrediënten lichtjes anders zijn.

We beginnen met een krachtige amuse van rauwe tonijn en ‘rode kaviaar’ (voor ‘haar’ rillette van eend met gekonfijte ui) in een opkikkerende dashi, gevolgd door het voorgerecht: een eenvoudig ogende, maar zeer smakelijke salade van zalm (verpakt in nori) en tijgergarnaal, met komkommer, radijs, kropsla (!), groene asperges, zeewier, een kwarteleitje en een fijne mayonaise. De fraaie, volvette cataratto, afkomstig van Sicilië, kleedt het gerecht geweldig aan.

Het hoofdgerecht bestaat uit respectievelijk roodbaars (met een flinke asperge, doperwten, wortel, rode ui, citroen en een antiboise met tuinboontjes en zwarte olijf) en een combinatie van malse lams rump (de dikke lende van het lam) en sappige gestoofde lamsnek met snijboontjes in een krachtige jus, die verder op smaak gebracht is met kleine stukjes zwarte olijf. Ook al eten we asperge; over een bijpassende wijn (jawel, een rode) hoeft in dit geval niet moeilijk te worden gedaan. Een eenvoudige merlot uit het diepe zuiden van Frankrijk doet het prima bij het schilderijtje van asperge en lam.

Het voormalige Kruisherenklooster dateert in zijn oorspronkelijke vorm uit de 15^de eeuw. Een goed bewaard geheim – waarvan zelfs veel Maastrichtenaren niet op de hoogte zijn – is de schitterende Pandhof, een intieme binnenplaats die geldt als een van de verborgen pareltjes van de stad. Hier is het heerlijk ‘bijkomen’ van een dagje Maastricht. Maar bij mooi is het een bijzondere plek om te genieten van de lunch.

Nu de zon zich vandaag toch van haar beste kant laat zien, is het wellicht een goed idee om het dessert in de Pandhof opgediend te krijgen, oppert de vriendelijke dame die ons bedient. We hebben niet veel aansporing nodig: binnen twee minuten zitten we op een even mysterieuze als intieme binnenplaats, verfraaid met parasols, waar je, ondanks het feit dat je midden in de stad zit, een speld kunt horen vallen: de dikke kloostermuren doen ook na honderden jaren nog altijd waarvoor ze zijn gebouwd.

Op deze bijzondere plek in alle stilte genieten van het dessert – in dit geval een fantasie van witte chocolade met framboos en andere bosvruchten, gecombineerd met een witte port [Ramos Pinto Lágrima Branco] – is een bijzondere ervaring. Chef-kok Vincent van Vierzen had het ons al toevertrouwd: mogen werken in een historische omgeving als deze inspireert hem elke dag opnieuw.

We begrijpen hem heel goed: in een setting als deze genieten van de mooie, inspirerende gerechten die deze kok zijn gasten bereidt, is iets wat je ook wel elke dag zou willen.