Op vrijdagmiddag is ’t Wycker Cabinet de place to be voor de VrijMiBo. Aan de met helblauwe tegels bezette bar komt werkend Maastricht samen om de week af te sluiten met een drankje en iets lekkers. Afgezien van de altijd wisselende, seizoens- en streekgebonden specials, wisselt de menukaart van ’t Wycker Cabinet twee keer per jaar. Zo ook vorige week.

Wij zijn nieuwsgierig, dus gaan we proeven. Het is geen vrijdag, en dus ook geen VrijMiBo, maar dat mag de pret niet drukken: de bistro op de hoek van de Wycker Brugstraat en de Wycker Grachtstraat bruist iedere dag van de week.

We zitten aan de voorzijde van het pand. Het is een warme voorjaarsavond en de ramen – of zijn het schuifpuien? – staan helemaal open. Op dit plekje krijgen we zowel de gezelligheid van het terras als de gezelligheid aan de bar mee.

Voor een mooi begin van onze avond wijst de bediening ons op de gin-tonics op de kaart, een van de specialiteiten van ’t Wycker Cabinet. Zelf houd ik eigenlijk niet zo van gin-tonics, te bitter vind ik, maar besluit het toch te proberen. Mijn collega gaat voor de klassieker, Hendrick’s met komkommer (7,90 euro); ikzelf kies voor Mombasa strawberry. Deze is nieuw op de kaart en ietsje zoeter. Even nippen en dan blijkt al snel: ik ben verkocht! Volgende keer toch maar aan de gin-tonic.

Tijd voor de eerste ronde: antipasti, nóg een specialiteit van de zaak. Op vrijdagmiddag vliegen de antipasti en tapasplanken hier als warme broodjes over de toonbank. Lekker voor bij de gin-tonic ook. Wij stellen onze eigen tapasplank samen: crostini’s met prosciutto San Danielle (2,70 euro per stuk) en crostini’s met pomodori en basilicum (1,90 euro), scampi spiesjes gemarineerd in olie, citroen, oregano en rode peper (6,40 euro de twee) en arancini (4,80 euro per vier). Die laatste heb ik nog niet zo vaak gezien in Maastricht, des te meer reden om ze hier te proberen. De gefrituurde risottoballetjes zijn huisgemaakt en gevuld met spinazie, doperwten, limoen en dille. Ons diner begint goed, de San Danielle prosciutto heeft een bijzonder zachte bite en de gefrituurde risottoballetjes zijn verrassend fris van smaak.

Wanneer het tijd is om een keuze te maken voor het hoofdgerecht, wordt een groot zwart krijtbord met specials erop tevoorschijn getoverd. Inspiratie voor de wisselende specials vormen de seizoenen en de producten die in Maastricht (en verder richting Luik) te vinden zijn. De eigenaar van de zaak komt wekelijks in Luik voor de beste kwaliteit vlees en vis en stopt onderweg graag om producten te vinden die een aanvulling zijn voor zijn menukaart. Deze week een aantal vegetarische gerechten en asperges.

Mijn collega kiest voor de biologische Rib-Eye van het Galloway rund (16,90 euro) – een klassieker op de kaart die geserveerd wordt met seizoensgroenten en handgesneden patatten. Ik kies een van de specials: de tagliatelle alla Norma, tagliatelle in een licht pittige tomatensaus met gebakken aubergine en ricotta (15,60 euro). De bediening raadt ons bijpassende wijnen aan, een Argentijnse End of the World (5,40 euro per glas) voor bij de Rib-Eye steak en een frisse Auxerrois van de Apostelhoeve in Maastricht (6,45 euro; wijn van de maand) voor bij de tagliatelle.

Onze borden zijn bijna leeg en onze buiken bijna vol, maar zodra de buren hun dessert geserveerd krijgen, weten we één ding zeker: dat willen wij ook! Terwijl we wachten op de laatste ronde van ons diner kijk ik over m’n linkerschouder en zie het recent gerenoveerde pand aan de overzijde van de straat. Een imposante gevel met grote ramen en sierlijke versieringen. De rest van de avond kan ik mijn ogen er niet vanaf houden, wat zitten we hier toch op een mooie plek!

Net wanneer ik denk dat het even niet meer beter kan, wordt het dessert geserveerd. Cheesecake van speculaas, een ‘ambachtelijk aardigheidje’ uit de keuken van Aimée (de cheesecakes wisselen geregeld; de prijs wisselt mee), en trifle gevuld met aardbeien, bosbessen, huisgemaakte cake, Griekse yoghurt en witte chocolade (7,10 euro). Die laatste is ook nieuw op de kaart. Ik ben een echte zoetekauw en aan de reactie van mijn collega te zien kan zij deze zoete traktatie ook wel waarderen. Het dessert is net zo lekker als dat het eruit ziet: genieten tot de laatste kruimel!

Terwijl we natafelen, komt de eigenaar van ’t Wycker Cabinet even bij ons zitten. Hij vertelt over ’t Wycker Cabinet en zijn voorganger, De Python. De escargots die bij De Python werden geserveerd, waren wereldbekend in Nederland en daarbuiten. Men kwam van heinde en verre om deze te proeven. ’t Wycker Cabinet draagt deze traditie voort en heeft de befaamde escargots ook op de menukaart staan.

Niet alleen het voorgerecht van escargots; ook het glas-in-lood boven de grote ramen komt uit de tijd van De Python. Het is een groot contrast met de rest van het moderne en zorgvuldig ingerichte interieur van de bistro, maar het zorgt er wel voor dat je toch nog een stukje Python voelt als je hier geniet van verfijnde antipasti, gerechten, desserts én zorgvuldig uitgezochte drankjes.