We hadden geluk, de zon scheen volop en we waren nog net op tijd om een tafeltje te kunnen bemachtigen op de beste plek van het terras van de Poshoorn. Het was vrijdag, en dat was te merken. Dit is namelijk ook wel de hang-out voor een vrijmibo en met dit mooie weer het trefpunt voor iedereen die zin heeft in een borrel. Voorbijgangers worden naar het terras getrokken en zo zit de Poshoorn vol met locals en vakantiegangers. Wij kwamen om de nieuwe menukaart te proeven en lieten ons in de watten leggen.

De ober vertelt ons dat de menukaart op een aantal vlakken is gewijzigd. Zo zijn er enkele nieuwe lunchgerechten, staan er nu drie soorten voorgerechten op (waar dus eerst alleen keuze was uit bites en plateaus) en zijn er drie hoofdgerechten bijgekomen. Dat moet geproefd worden. Wij kiezen daarom voor twee voorgerechten, namelijk de carpaccio (€ 8,50) en de zuurvleeskroketten (€ 8,50) en we drinken beiden de witte huiswijn. Verder valt ons op dat de kaart een aantal echte klassiekers bevat, zoals de saté en het zuurvlees, maar ook burgers en plateau’s met mediterrane hapjes. Voor ieder wat wils zou je kunnen zeggen.

Het terras zit bomvol. Hier en daar eten mensen. De een pikt met een groepje van de nachos overbakken met kaas en veel lekkers en de ander eet een uitgebreid voor-, hoofd- en nagerecht. Het personeel heeft het allemaal goed onder controle. Dat vind ik altijd prettig. Het duurt dan ook niet lang voordat onze voorgerechten worden uitgeserveerd. Dat is mooi, want we hebben honger. Mijn gast geniet van haar carpaccio die goed op temperatuur is en lekker op smaak is gebracht met truffelmayonaise, pijnboompitten, Parmezaanse kaas en een beetje salade.

Mijn kroketjes zijn huisgemaakt. Een goede bite en gevuld met veel vlees. Geen overdaad aan saus, wat je misschien zou verwachten bij een zuurvleeskroket. De mosterd, het brood en salade maken de kroketjes af. Lekker om mee te starten.

Bij het uitserveren van de voorgerechten hebben we onze hoofdgerechten besteld. We wilden nog even afwachten waar we na de voorgerechten zin in hadden. Uiteindelijk kiezen we voor de Luikse balletjes (€ 11,50) en de entrecote gebakken in champignons en kruidenboter (€ 16,50). De Luikse balletjes is een van die klassiekers, terwijl de entrecote een nieuw gerecht op de kaart is.

Niet lang daarna worden ook onze hoofdgerechten uitgeserveerd. Mijn gast krijgt een houten plank met daarop een pannetje gevuld met drie Luikse balletjes. Ze zijn overgoten met een dikke stroperige saus. Ziet er lekker uit en dat bevestigt ze. De balletjes lijken vers gedraaid en de zoete stroop-uiensaus maken deze balletjes heerlijk van smaak. Ze zegt nog: ‘drie lijkt misschien op het eerste gezicht wat weinig, maar het is precies genoeg’. Tussendoor pikken we samen nog van de flinke bak friet.

Mijn entrecote is perfect saignant gebakken. De champignons zijn goed terug te proeven in het vlees. Een hapje samen met een stukje vlees, champignons en kruidenboter is echt superlekker. De structuur van het vlees is perfect en lekker mals. Ik kan niet anders zeggen dan dat dit gerecht heerlijk is.

Een toetje gaat er niet meer in. We hebben heerlijk en genoeg gegeten en genieten nog even na van de ondergaande zon en ons wijntje. We kunnen concluderen dat deze plek iets speciaals heeft. Dit plein, samen met de ambiance van de Poshoorn zijn uitzonderlijk. Je waant je een beetje in Parijs zo tussen de statige witte panden en het terras dat tegen de oude bekende bloemenzaak ligt. Ik kom hier graag, voor een borrel of voor diner. Want eigenlijk kan alles hier, het voelt voor mij dan ook wel een beetje als de huiskamer van Maastricht.