Een beetje mysterieus is het wel als je het hoekje van de Grote Gracht omloopt, op zoek naar restaurant Le Bon Vivant en je ontdekt dat je bij binnenkomst gelijk een trapje af moet naar de kelder. Het komt niet vaak voor dat je een verdieping lager wordt verwelkomd, maar zodra je de prachtige kelderruimte inloopt, merk je dat dit juist is wat dit restaurant zo bijzonder maakt. Een prachtige gewelvenkelder met stenen muren, heerlijk knus met sfeervolle verlichting en stijlvol meubilair. Ondanks het benauwde weer, heerst er een aangename temperatuur. Hier kunnen mijn tafelgast en ik de komende uurtjes prima vertoeven.

Sterwaardig

Le Bon Vivant werkt met seizoensgebonden gerechten en zoals je misschien al in de chef’s special gelezen hebt, heeft chef-kok Björn Dijkstra zichzelf geschoold. Dit is te merken aan de bijzondere en eigenzinnige combinaties die in zijn gerechten terugkomen, waaruit onder meer zijn reizigerservaring spreekt. Wees niet bang dat hij geschoolde kwaliteit mist. Elk gerecht dat wij gepresenteerd krijgen is namelijk prachtig verfijnd en doordacht en kan je haast ster-waardig noemen.

Genderneutraal

Bij binnenkomst krijgen we direct een glaasje water en de vraag of wij een aperitief lusten. Er wordt ons een ‘mannen-aperitief’ en ‘vrouwen-aperitief’ aangeboden, waarbij de mannelijke versie overheersend bitter is (een ‘americano’ – softere versie van een negroni) en het vrouwelijke drankje wat zoeter (een mix van campari, prosecco en rabarbersiroop). Eigenzinnig als we zijn, kies ik voor het mannendrankje en mijn (mannelijke) gast gaat voor de zoete (vrouwelijke) optie. In deze tijd waar steeds meer openbare toiletten genderneutraal zijn, mogen hier ook wel wat regels overtreden worden, vinden we.

Terwijl we genieten van onze eerste drankjes, wordt ons gevraagd of we het leuk zouden vinden om een verrassingsmenu geserveerd te krijgen. Niet zomaar een verrassingsmenu, horen we later, want de gerechten die we krijgen zijn de ‘lievelingsgerechten’ van sous-chef Puk, die deze zomer na 3,5 jaar vertrekt. Mijn tafelgast en ik zijn blij met Puk, want naderhand blijkt dat zijn lievelingsgerechten zomaar die van ons zouden kunnen worden.

Fingerfood

Om te beginnen wordt er wat ‘fingerfood’ neergezet. Oesters met dressing van mirrin en limoen en een schuimpje van gepekelde gember, een filodeeghorentje met salade van Tom Yam Kung en een tartaartje van Hollands Nieuwe met rode biet en komkommer, espuma van Amsterdamse ui en een schuim van aurgurk en haringkuit. Daarnaast is er ook nog een kleine crème brulée van foie gras en een Tom Yam bouillon met een schuim van citroengras en kaffir. Alles is hoog op smaak met duidelijk aanwezige oosterse tintjes. Fingerfood om je vingers bij af te likken.

Meer oosterse tinten

Niet veel later, na het inschenken van de eerste begeleidende wijn, wordt ons tweede gerecht geserveerd. De Touraine Sauvignon is licht en fris door aanwezige vleugjes granny smith, maar heeft genoeg body. Dit komt omdat hij is gerijpt op zijn eigen lie (droesem), vertelt onze gastheer enthousiast. Deze wijn blijkt heerlijk samen te gaan met ons voorgerecht: Pulpo. Het gerecht bestaat uit dungesneden, gestoofde octopus met een salade van venkel, mizuna, sinaasappel en kimchi (Koreaanse, gefermenteerde groenten). Daarbij een krokant gebakken pijlstaartinktvis en een gel van verveine. Hierop ligt nog een heerlijk knapperige kroepoek van inktvisinkt. Het geheel is afgemaakt met een aioli van basilicum.

Tot nu toe is de avond een succes en we komen niets tekort. Tussen de gerechten door blijft het ambachtelijke brood van Le Salonard op tafel staan, met zachte kruidenboter en een heerlijke, zelfgemaakte hummus. Mijn gast en ik zijn beiden te spreken over de achtergrondmuziek: jazzy covers van bekende nummers, gezongen door een rustgevende vrouwenstem, die bijdraagt aan de relaxte sfeer.

Chef’s special

Voorgerecht nummer twee volgt na inschenken van twee glaasjes ‘Wein Hof Ehn’, een Frühroter Veltliner uit Wagram, in het noordoosten van Oostenrijk. Deze frisse wijn, die wat weg heeft van een Grüner Veltliner, gaat perfect samen met de kreeft die wordt omringd door avocado en grapefruit, in een badje van gazpacho. Het favoriete gerecht van de chef, als het gaat om de nieuwe zomerkaart, en wij begrijpen waarom. De vettere tonen en zuurgraad van de Duitse wijn sluiten perfect aan op de explosie van smaken in dit frisse en smaakvolle gerecht. ‘Go, go explode’, zingt de zangeres van de achtergrondmuziek ondertussen, die een nummer van Queen covert.

Niet viesch van vegetarisch

We genieten nog na van de afgelopen gerechten, als er twee nieuwe glazen worden neergezet. Het is tijd voor de Préjugés: een witte wijn die een houtlagering van zes maanden achter de rug heeft en door boter en vanille-tinten een romigheid bezit die mooi aansluit bij het volgende gerecht: een maïsvelouté met gegrilde polenta en zoetzure bloemkool. Een leuk gezicht is de toevoeging van popcorn, wat ongebruikelijk lijkt, maar eigenlijk logisch is in dit maïsgerecht. Een vegetarisch gerecht, dat normaal alleen bij een vegetarisch menu geserveerd wordt. Mijn gast en ik leren dat Le Bon Vivant ook ‘the place to be’ is voor de vegetariërs onder ons, want zij serveren compleet vegetarische menu’s tot wel zeven gangen. Hoewel mijn tafelgast en ik allesbehalve vies zijn van een stukje vlees of vis, komen we bij dit vegetarische gerecht helemaal niets tekort. De polenta lijkt qua structuur wel een beetje op vis en het gerecht is wederom heerlijk op smaak.

Anjou duif op drie manieren

Aan alles is gedacht, de ambiance is prachtig, de bediening heeft kennis van zaken, is vriendelijk en behulpzaam en de gerechten zijn één voor één top. We kijken toe terwijl er mooi, koperen bestek voor ons wordt neergelegd voor de volgende gang: Anjouduif op drie manieren bereid. Een filet bereid op de Big Green Egg, een confit van het boutje en een krokantje van het vleugeltje. Daarbij linzen met truffel, gebakken artisjokharten en cantharellen, geroosterde rode biet en paarse wortel. Het geheel is afgemaakt met een mooie jus die getrokken is van de karkassen van de duif. De ‘LLebre’ die we hierbij geschonken krijgen, komt uit een speciale karaf die 99% zuurstof door de wijn laat gaan waardoor de wijn ‘sneller oud’ wordt. Wederom een topcombinatie van smaken en een mooi samenspel tussen wijn en gerecht.

Langzaam beginnen we vol te raken. De porties zijn perfect. Plek voor een toetje is er echter zeker nog, want zeg nou zelf, dat is er toch altijd? We krijgen een bijzonder dessert van gebakken eendenlever (foie gras), met een crumble van macadamia en koffie, bavarois van kersen, kers gemarineerd in balsamicoazijn en balsamico gerijpt op kersenhouten vaten. Een kleine crunch bij de zachte bavarois maakt dit tot een heerlijk nagerecht. Wat worden we verwend!

Nu nog een kopje koffie met heerlijke chocolade (van de Maastrichtse topchocolatiers La Fève en Darq) na en mijn tafelgast en ik gaan met een grote glimlach van tafel. Het totaalplaatje klopt, ‘Le Bon Vivant’ is de perfecte plek voor een bon vivant!

In deze periode, dat André Rieu de stad weer komt verblijden met zijn spraakmakende shows, biedt Le Bon Vivant een André Rieu-menu aan, dat scherp geprijsd is (€ 29,50) en sneller geserveerd wordt, zodat niemand een walsje hoeft te missen.