,,Deze kroketten zijn zo verschrikkelijk lekker, die gaan als het aan mij ligt nooit meer van de kaart”, verzekert Daphne, onze gastvrouw van vanavond. Ze doelt op de ambachtelijk vervaardigde zuurvleeskroketten, die een mooie plek hebben gevonden op de nieuwe voorjaarskaart. Vandaag worden ze voorgezet aan het team van Smakelijk Maastricht. ,,Wie is de gelukkige?”

Het is even over zevenen. Zojuist zijn we vanaf het Vrijthof via de Bouillonstraat, de Ezelmarkt en de Looiersgracht Stadscafé Lure binnengelopen. Alleen al de weg naar het karakteristieke kroegje op het hoekje van de Grote- en de Kleine Looisterstraat is de moeite meer dan waard. Op slechts een paar honderd meter van de drukte van het Vrijthof vind je hier de rust die veel mensen zoeken als ze op vakantie naar Zuid-Frankrijk gaan. Wie in staat is goed te luisteren, ervaart hier het geluid van stilte. En dat met overal om je heen historische gebouwen die je het idee geven dat je midden in het stadse leven staat. Wat natuurlijk ook zo is met een universiteit die op veel panden haar stempel drukt.

Lure bevindt zich tegenover een klein lommerrijk heuveltje dat op mooie dagen dienst doet als terras. En wat voor één: het is typisch zo’n plekje dat liefhebbers van het goede leven het liefste voor zichzelf zouden houden. Al is hun geestdrift vaak zo groot dat ze het niet kunnen laten om anderen te vertellen hoe geweldig het er is.

De eerlijkheid gebiedt te zeggen dat ook wij op dit vlak nog wel wat te ontdekken hebben. Veel verder dan het terras én staand een biertje drinken aan de toog zijn we eigenlijk nooit gekomen, maar daar komt nu verandering in. Ook binnen is het heerlijk zitten, ontdekken we als gastvrouw Daphne ons bij wijze van aperitief elk een ander ‘zomers’ witbiertje voorzet (Lure heeft een uitgebreide bierkaart) en vervolgens een suggestie doet voor het diner.

De openstaande ramen en de sfeervolle verlichting doen je al snel vergeten dat je op een wat gure avond als vanavond binnen zit. Maar het weer trekt vermoedelijk snel weer aan. Het is tevens een verklaring waarom ze het bij Lure tijd vonden om de kaart weer ‘voorjaarsproof’ te maken.

Kroketten van zuurvlees met zoete aardappel en een min of meer klassieke kipcocktail, zijn de voorgerechten die Daphne ons vanavond graag wil laten proeven. Zonder tegensputteren stemmen we in. Met de aperitiefjes – respectievelijk een gevaarlijk lekker tarwebiertje van Brouwerij ’t IJ in Amsterdam en een Witte Lambic van Mort Subite in Asse (in de buurt van Brussel) – zat ze immers goed. We twijfelen er dan ook niet aan dat ze ook dit keer doel treft met haar menusuggestie.

De kroketten (€ 9,95), die Daphne zelf zo lekker vindt, staan op de avondkaart als voorgerecht, maar opgediend met ambachtelijk brood met boter, een bakje mosterd en een frisse salade, zouden ze – in geval van eters met een niet al te grote trek – met gemak kunnen doorgaan voor een volledige maaltijd. De bijzondere snack – die wat ons betreft best ‘croquette’ zou mogen heten – is een creatie uit de keuken van Lily, de moeder van de eigenaar van Lure. Zij tekende eerder voor de beste garnalenkroket die in heel Maastricht te vinden is.

Aan de overkant geniet mijn gast – een groot kenner van de geschiedenis van Maastricht en de gebruiken en (eet)gewoonten van de Maastrichtenaren door de eeuwen heen – van zijn voorgerecht: een kipcocktail (€ 7,50) met cocktailsaus, sla, sinaasappelpartjes en avocado. Het geheel wordt opgediend in een ruim zittend cocktailglas. ,,Een lekker ouderwets gerecht dat je vroeger bij je oma met de kerst kreeg”, luidt zijn spontane commentaar bij de starter die van hem een dikke acht krijgt. ,,Waar kom je dit nu nog tegen.”

De pure – bijna Italiaanse – smaak van eenvoud komen we ook tegen bij de hoofdgerechten die het team van Lure ons vanavond graag wil laten proeven: respectievelijk een hele dorade uit de oven (met graat en vel dus) en een entrecote die opvallend goed gebakken en uiterst mals van structuur is. De vis (€ 18,50) – en papilotte gegaard – gaat vergezeld van warme groenten die met de vis hebben meegezwommen in de hete oven. Uiterst eenvoudig eten met een zekere verfijning, want wat is er nu lekkerder dan visvlees dat je zonder enige moeite van de graat tilt. Gastvrouw Daphne schenkt er met een gulle glimlach een strakdroge sauvignon blanc uit Touraine bij (Domaine la Chapinière; € 5,-), een combinatie die opnieuw touché is. Some guys have all the luck!

Ook bij de entrecote (€ 17,50) is de chef uitgegaan van behoud van pure smaken. Het mooie stuk vlees is slechts op smaak gebracht met parmezaan en een crème van aceto balsamico. Ernaast liggen warme groenten. Een rode Siciliaan, gemaakt van de nero d’avolo (€ 4,80), matcht ook in dit geval perfect, net als het bakje knapperige aardappelkroketjes (€ 4,50) dat supplementair op tafel komt.

We sluiten het verrassend eenvoudige maar prachtige diner af met een stevig kopje koffie. Het stukje carrot cake dat erbij komt kunnen we nog net verwerken, maar een moulleux au chocolat, dame blanche of crème brûlée (om drie Lure-desserts te noemen) zou iets te veel van het goede zijn geweest. Een mooie reden om over niet al te lange weer eens een keertje terug te komen. Met dank aan Daphne voor haar geweldige suggesties!

Lees meer over dit restaurant