‘La place Notre-Dame’, oftewel het Onze Lieve Vrouweplein, is volgens veel Maastrichtenaren het mooiste plein van de stad. Bij mooi weer – maar zeker ook ’s avonds als het plein sfeervol is verlicht – is dit intieme stukje Maastricht, beschut door eeuwenoude lindebomen, een aaneenschakeling van prachtige terrassen. Een plaatje dat bij menigeen spontaan vakantiegevoelens oproept.

Een van deze terrasjes maakt deel uit van Hotel Derlon, een stijlvol viersterrenhotel dat zichzelf de laatste tijd steeds nadrukkelijker presenteert als restaurant. En dat laatste is niet zonder reden: veel Maastrichtenaren weten dat je er terechtkunt voor een drankje en een – prima verzorgde – snelle lunch. Minder bekend is dat iedereen er welkom is om zich uitgebreid gastronomisch te laten verrassen. In de gastronomie is het een bekend gegeven dat de term ‘hotel’ drempelverhogend werkt op niet-hotelgasten. De hoogste tijd om daar eens iets aan te doen, vinden directeur Sione Götte en haar team.

Smakelijk Maastricht bezoekt Restaurant Derlon toevallig op de avond van de Ridderronde. De 33^ste editie van het jaarlijkse wielercriterium is opnieuw goed voor duizenden toeschouwers. Door het feestje buiten is het in het restaurant erg rustig, maar de sfeer is er niet minder om: leden van het bedienend personeel lopen af en aan om iedereen op het terras een mooie avond te bezorgen.

Aan ons prachtig gedekte tafeltje bij het raam krijgen we het nodige mee van de wielerklassieker. Daarnaast hebben we doorlopend aandacht van de jonge gastvrouw Dorine Dieteren, die zoveel charme en gastvrijheid uitstraalt, dat we er geen seconde aan twijfelen ze in de wieg gelegd is voor haar vak.

Dorine heet ons van harte welkom met een glas Pol Roger, het champagnehuis dat liefhebbers steevast in verband brengen met levensgenieter Winston Churchill (hij dronk dagelijks een paar glazen) en het Britse koningshuis, dat sinds mensenheugenis grootafnemer is van deze strakke bubbel. Het mooie aperitief past uitstekend bij de twee oesters die worden opgediend op zeezout: rauw, maar met een klein stukje zeewier als extra smaakmaker, en twee piepkleine partjes citroen. Derlon kan bogen op een stuk historie als het gaat om oesters. De naamgever van dit etablissement – de Franse chef-kok Louis Désiré Derlon (1827-1902) – was ooit de eerste die oesters naar Maastricht haalde.

Ons voorgerecht bestaat uit drie stukjes gegrilde tonijn, met een laagje sesamzaad, wasabi-crème en sinaasappelgel. Het fraai opgemaakte gerechtje bestaat onder meer uit een tweetal blini’s, gemaakt van boekweitmeel. De kleine Russische pannenkoekjes hebben een gaatje in het midden, zodat ze van een afstandje lijken op gefrituurde inktvisringetjes.

De vis is zoals hij hoort te zijn: een knapperig korstje en verder eigenlijk rauw. De begeleidende wijn, een frisse sauvignon blanc van het Chileense wijnhuis Errazuriz, past uitstekend.

Datzelfde geldt eigenlijk voor alle wijnen die vanavond de revue passeren.

Zoals de Barrel Selection Chardonnay uit 2016 uit het Argentijnse Mendoza, die we geserveerd krijgen bij een stukje gebakken kalfszwezerik. De loepzuivere wijn, die een lichte houtrijping heeft gehad, is vol en romig en heeft ondanks de licht tropische tonen veel weg van een goedgemaakte bourgogne. Het smakelijke orgaanvlees is heel lichtjes gegaard en subtiel van smaak. Het garnituur wordt gevormd door een crème van mierikswortel, een paar reepjes gefrituurde mierikswortel voor een knapperige bite, in honing gekarameliseerde witlof, morilles en een lichte morillejus. Een supercombinatie die niet standaard op de kaart staat, maar wel bewijst dat er in dit restaurant prima wordt gekookt.

Bij het hoofdgerecht kunnen we in eerste instantie vaststellen dat de portionering aan de ruime kant is. Maar dat is in dit geval geen straf. De combinatie van lamsrack en lamsfilet, gegrilde courgette en cantharellen op een smeuïge risotto met tomaat en lamsjus is geweldig. Het vlees is rosé gebraden en erg mals van structuur en vormt een fantastische combinatie met de goede gekoelde Beaujolais van adellijke komaf die zojuist in onze glazen is geschonken: van de Fleurie (we drinken een 2016 Château de Fleurie) wordt wel gezegd dat deze cru typisch vrouwelijk van aard is, een gegeven dat we na deze avond niet meer zullen tegenspreken. De wijn is niet alleen complex, maar ook verfijnd en elegant en heeft een lange afdronk.

Het nagerecht op tafel krijgen kost gastvrouw Dorine de nodige krachtsinspanning: de vier bordjes die gezamenlijk een grand dessert vormen, worden stijlvol opgediend op een indrukwekkende chromen houder die behoorlijk zwaar is.

Het dessert bestaat uit een scroppino van grappa, citroensorbetijs en cava, diverse zoetigheden en een schitterend opgemaakt bordje met vers fruit. Voor de andere kant van de tafel is er in plaats van de romige panna cotta met krokante munt een stukje oude kaas. Ook in dit geval sluiten de wijnen perfect aan: een droge, minerale riesling uit Rheinhessen voor mij, en een weelderige ruby port van Graham’s voor mijn tafelgenoot.

Het luxueuze Derlon is al vele jaren een gewild adres voor (internationale) zakenlieden, ‘echte’ Maastrichtenaren en toeristen uit binnen- en buitenland die het maximale willen halen uit hun verblijf in de mooiste stad van Nederland. Maar eigenlijk zou elke ‘local’ zich een keertje uitvoerig moeten laten verwennen in dit mooie restaurant. Al was het maar omdat hij anders echt iets mist van de eet- en drinkcultuur in de gastronomische hoofdstad van ons land.