We wilden het nét zelf opmerken, maar het groepje Belgische gasten dat deze locatie heeft uitgekozen voor het vieren van een 25-jarig huwelijk, is ons voor. ,,Wat is het hier ongelooflijk fijn zitten”, stelt een lid van het gezelschap vast.

We zijn neergestreken op de Kesselskade, op het terrasje voor Restaurant Rantrée, een zaak die al geruime tijd getipt wordt voor een Michelin-ster. Een hele prestatie voor een eetgelegenheid die pas sinds 2014 in Maastricht gevestigd is. Al ligt een bekroning door ’s werelds invloedrijkste restaurantgids eigenlijk ook wel voor de hand. De eigenaren van Rantrée, chef-kok Ralph Hermans en zijn partner Jennifer Silvius, kunnen – ondanks het feit dat zij nog vrij jong zijn – bogen op een mooie staat van dienst: hij was onder meer souschef bij sterrenrestaurant Kristalijn in Genk; zij werd in 2012 uitgeroepen tot ‘beste sommelier van België’. Daarbij komt dat Michelin Rantrée al kort na de opening in 2014 beloonde met een Bib Gourmand.

Dat het Belgische gezelschap het hier heerlijk zitten vindt, is niet zo vreemd: het krijgt de ene na de andere amuse voorgeschoteld. Een jong lid van het bedienend personeel schenkt nog eens bij uit de zojuist geopende fles huischampagne van het merk Pol Roger, de favoriete bubbel van het Britse koningshuis.

Ook wij starten onze avond met een hele reeks kleine hapjes die opvallend goed passen bij de alcoholvrije cocktails waarop – na zorgvuldige bestudering van de originele aperitiefkaart – onze keus gevallen is: de ‘crazy apple’ (appel, rabarber en sap van de Dornfelder-druif) voor haar, en voor mijzelf de ‘spicy peach’, een verrassend fris, maar pittig drankje van peer, ginger beer, Madame Jeanette en een klein reepje rode peper.

Origineel gevonden is het minirolletje tartaar van Hollandse Nieuwe met een crème van kropsla en een melange van pittige popcorn en gerookte maïs. Mijn gezelschap – zij heeft vooraf doorgegeven graag vegetarisch te willen eten – wordt verrast met een ‘Waldorf-salade à la Rantrée’, bestaande uit onder meer bleu de chèvre, babyradijsjes en kropsla. De laatste amuse van deze avond: een sorbet van komkommer met mediterrane groentjes, crunch van foccacia en gedroogde tomaat en een pittige gazpacho blijkt een mooie opmaat voor wat komen gaat.

Als we onze cocktails hebben uitgedronken, worden we uitgenodigd om binnen in het restaurant plaats te nemen, waar Ralph Hermans en zijn team ons verrassen met het vaste viergangenmenu, dat overigens regelmatig wisselt.

Het loopt inmiddels tegen achten. De zaak zit al gezellig vol. De sfeer is losjes en ontspannen; aan het stijlvolle moderne interieur is alle aandacht besteed. Wie zicht heeft op de halfopen keuken kan zich ervan vergewissen dat hier in alle rust, maar wel in opperste concentratie, wordt gewerkt.

Het voorgerecht in het JRE Menu Rantrée (vier gangen € 55,- bijpassende wijnen € 32,-) is een schitterend opgemaakte presentatie van rundertartaar en licht gefrituurde soft shell krab, met een garnituur van onder meer snijboon, duindoornbes en radijs. Het vleesloze gerecht dat aan de andere kant van de tafel wordt opgediend ziet er ook spannend uit: het is een salade van verschillende soorten tomaat, artisjok en groene asperges.

Bij elk van de twee gerechten wordt een frisse witte wijn geschonken. Twee verschillende wel te verstaan. Gastvrouw Jennifer – vanavond wordt ze bijgestaan door Bram, een jonge sommelier – maakt er veel werk van om elk gerecht te combineren met de juiste – loepzuivere en vakkundig gemaakte – wijn. Dat de ‘beste sommelier van België 2012’ (volgens de vooraanstaande restaurantgids GaultMillau) daarbij niet over één nacht ijs gaat, is steeds opnieuw duidelijk bij elke eerste slok. Het JRE-menu (Rantrée maakt deel uit van JRE, een Europees genootschap van talentvolle jonge restaurateurs) gaat vanavond vergezeld van frisse, niet-alledaagse wijnen uit Spanje, Portugal, Hongarije, Oostenrijk en Duitsland.

Het tweede hoofdingrediënt van deze avond is makreel. Een delicate vis, die in de keuken vaak wordt onderschat. Maar het is wel degelijk mogelijk er verfijning mee op het bord te toveren, zo blijkt ook nu weer: de gepekelde en licht gegaarde vis wordt opgediend in een niet al te krachtige dashi, met paksoi, noedels en een lichte crème van pinda. Het vegetarische tussengerecht aan de overkant (met onder meer snijboon en gegrilde artisjok) oogt eveneens opwindend en blijkt ook zo te smaken.

Sommelier Bram heeft duidelijk kennis van zaken. Hij etaleert zijn enthousiasme met veel plezier en dat wordt zo te zien erg gewaardeerd door de gasten. Aan ons tafeltje is hij in elk geval meer dan welkom. De complexe, maar soepele Hongaarse blend van cabernet franc, merlot en kékfrankos die hij inschenkt combineert fantastisch met het hoofdgerecht: malse Prince de Dombe eend met kleine paddenstoelen, pompoen, groene asperge, Chinese kool en een bapao in een saus van soja en sake.

Ook het prachtig vormgegeven groentegerecht aan de overkant gaat vergezeld van een rode wijn: in dit geval een volle Tempranillo uit de Noord-Spaanse wijnstreek Toro. De wijn staat als een huis bij de romige saus van wortel die het vegetarische hoofdgerecht de allure geeft die het verdient.

Het dessert, een verfrissende compositie van framboos, citroen, gin-tonic en basilicum biedt me eindelijk weer de mogelijkheid om smaken te delen met mijn tafelgenote, die behoorlijk onder de indruk is van het feit dat iemand die geen vlees of vis eet in een topzaak als deze niets, maar dan ook niets hoeft te missen. Onze indrukken zijn gelijk: Rantrée verdient het om door nog meer mensen te worden ontdekt. En die ster? We hebben alle reden om aan te nemen dat die snel wordt toegekend. Zeker na vanavond.

Aan het tafeltje naast ons geniet ook het Belgische gezelschap nog steeds met volle teugen. Eigenlijk logisch: ook hier binnen is het ongelooflijk fijn zitten.